Akebia quinataChocoladewingend

Akebia quinata (schijnaugurk), heeft vijftallige, handvormige bladeren (quini = telkens vijf). De afzonderlijke blaadjes zijn ovaal tot eirond, kort gesteeld en voelen een beetje leerachtig aan. De ranken zijn violetbruin van kleur. Vanaf het begin van de lente hangen de chocoladekleurige bloemen in kleine, lange trosjes vanuit de bladoksels naar beneden. Ze hebben geen kroonblaadjes en bevatten ook geen honing, maar ruiken intens en lekker. De bloemen zijn eenhuizig. De vrouwelijke bloemen staan aan de basis van de bloemtros, de kleinere manlijke bloemen aan de top. Plant voor een goede (kruis)bestuiving het liefst twee planten bij elkaar.
Als de zomer zonnig, langdurig en flink warm is, worden de bloemen gevolgd door worstvormige vruchten, die een purperblauwe kleur hebben. Die worden 5 tot 10 cm groot en zijn eetbaar, maar niet erg lekker. De kern van eetbare, witte pulp bevat honderden zwarte zaden. Wel jammer, in ons klimaat komen de vruchten zelden tot volle wasdom.

Verzorging
Hij groeit zowel in de zon als in de halfschaduw en stelt geen bijzondere eisen aan de bodem. Ze verdragen elke vochtige, goed doorlatende grond en zijn betrekkelijk droogteresistent. Zet de plant meteen op zijn definitieve plaats, want hij houdt niet van verplanten. Jonge planten moeten tijdens de winter wat worden afgedekt, oudere planten zijn volkomen winterhard.

Akebia groeit snel en slingert zich makkelijk. De ranken winden zich bij voorkeur om elkaar heen, waardoor er zonder wat extra onderhoud een woeste wirwar van twijgen ontstaat. Wilt u dit niet, leid de jonge planten dan direct in goede banen.
Na de bloei kan er, om de vorm een beetje te behouden, worden gesnoeid. Knip de zijscheuten voor de helft terug en haal zwakke scheuten geheel weg. Te wild en rommelig uitgegroeide planten kunnen in februari flink worden teruggesnoeid tot ongeveer 1« meter boven de grond. Een nadeel van zo'n rigoureuze snoeibeurt is, dat de plant het volgende jaar niet of nauwelijks zal bloeien.