Rubus phoenicolasiusJapanse wijnbes
De Japanse wijnbes is draagt een klein weinig gekend vruchtje die in trossen samenstaan op de plant. Het besje heeft een zuurzoete smaak en is lekker om vers te eten maar het kan ook perfect verwerkt worden tot confituur of jam. Ook de plant is zeer decoratief, de stengels en de bloemtrossen zijn behaard met rode klierhaartjes die een mooie combinatie geven met het groene blad.'
Hoewel de Japanse wijnbes (Rubus phoenicolasius) een echt familielid van de braam is en er in verschijningsvorm sterk op lijkt, is hij zonder meer toepasbaar in de tuin. De wijnbes groeit minder wild uit
De vruchten zijn friszuur van smaak en zijn zonder toevoeging van suiker goed eetbaar
dan de rest van z'n familieleden en heeft niet van die akelige messcherpe stekels. Het is een prima te leiden plant, die als haag rondom het hoekje met klein fruit in de wat grotere tuin kan worden geplaatst. Een plek in de volle zon of een halfschaduwrijke standplaats is noodzakelijk. Met vrijwel alle grondsoorten neemt de wijnbes genoegen. Het best gedijt de plant op humeuze en kalkrijke gronden.
Geplant op een onderlinge afstand van ‚‚n meter met daaroverheen gespannen twee draden die aan de uiteinden aan een paal worden bevestigd, ontstaat jaarlijks een doorzichtige haag die bovendien zeer veel overheerlijke vruchten kan voortbrengen. De wijnbes wordt tussen 2 en 3 meter hoog. De bruinrode twijgen, dicht bezet met roodachtige klierharen, steken fraai af tegen het zachtgroen Šn (weinige) blad van de wijnbes.
De breed-eironde bladvorm is aan de onderzijde wit viltig behaard. De bloei van de struik is weinig indrukwekkend. De kleine, witte bloemen verschijnen in mei-juni aan de lange bloempluimen. De bloemschutblaadjes zijn tijdens de bloei groen van kleur. Later als de bes rijp is, zijn ze bruin-geel nog steeds aanwezig en goed herkenbaar. De schutblaadjes zitten vast aan de bloembodem, waarop de bes wordt gevormd. Daarmee is overduidelijk dat de Japanse wijnbes een volwaardig en niet te versmaden lid van de rozenfamilie (Rosaceae) is.
Vanaf half juli tot ver in augustus rijpen de wijnbessen. De plant levert in een haast onafgebroken productiestroom rijpe rode vruchten. Gelukkig dus geen overdaad aan vruchten in ‚‚n keer, die bij gebrek aan belangstelling aan de struik verrotten. De vruchten zijn friszuur van smaak. Vermengd met yoghurt of vla vormen ze een eenvoudig, maar smakelijk besluit van iedere maaltijd. Uiteraard kan van de wijnbes langer genoten worden door er jam van te maken. Toevoeging van aalbessen verhoogt de smaak.
In de zomer vormt de struik nieuwe scheuten waaraan het volgende jaar de nieuwe bloemen en bessen komen. Deze scheuten moeten worden behouden. In oktober worden de oude, afgedragen twijgen bij de grond af weggesnoeid. Vanaf de groei in het voorjaar moeten de jonge twijgen regelmatig worden aangebonden aan de spandraden om een ordeloze struik- en haagvorm te voorkomen.
Kenmerken
Bloemkleur | Lichtblauw |
---|---|
Bloeiperiode | mei - juni |
Bladkleur lente | Groen |
Bladkleur zomer | Groen |
Bladkleur herfst | Groen |
Winterbeeld | Bladverliezend |
Schorskleur | Rood |
Groeivorm | Leivorm - Rankend/slingerend |
Groeikracht | Snel |
Hoogte volgroeide plant | 2.00 tot 4.00 m |
Vruchtsoort | Bes |
Vruchtkleur | Rood |
Vrucht toepassingen | Confituur - Decoratie vr bord - Dessert - Hand - Taart |
Oogst periode | Juli - Augustus |
Bestuivingsperiode | Zelfbestuivend |
Standplaats | Zon - Halfschaduw |
Aantal per lopende meter | 1 |
Onderhoudszorg | Steunpaal voorzien |
Snoeiperiode | Na de winter |
Te gebruiken potgrond | Potgrond universeel |
Aanbevolen plantvoeding | Organische meststof voor groenten & fruit |
Gebruikswaarde | Alleenstaand - Bloemschikken/Snijbloem - Hagen/Blokhagen - Leivorm - Kruiden & keuken |