Olea europaeaOlijf

Olijfbomen gedijen goed in landen rondom de Middellandse Zee. Oude, knoestige olijfbomen groeien vooral in de 'oude wereld'.
Italiaanse en Griekse olijven worden tot de beste gerekend. Er zijn veel soorten olijven met grote en kleine vruchten. Groene of zwarte olijf is geen kwestie van soort, maar van tijdstip van oogsten. Onrijpe olijven zijn groen, rijpe zijn zwart, diepbruin of paars.

Olijven kunnen niet zonder bewerking worden geconsumeerd. Groene en zwarte olijven worden na de oogst in een alkalische oplossing gelegd. Groene olijven worden ook nog eens een jaar in pekel gelegd en van de buitenlucht afgesloten. Zwarte olijven worden juist aan de lucht blootgesteld, waardoor ze hun diepzwarte kleur krijgen. De kleine, sappige Manzanilla-olijven worden meestal in glas ingelegd. Ze zijn heerlijk bij een stevige borrel, als garnering van tal van gerechten en ze worden gebruikt bij het inleggen van vis.

Verzorging
De olijf kan met een minimum aan water leven. Zorg ervoor dat gietwater gemakkelijk door de grond kan zakken. Gebakken kleikorrels onder in de pot of kuip zorgen voor een goede afvoer. In een te vochtige grond gaan de grijsgroene bladen omkrullen. Duurt deze toestand te lang, dan sterft de struik af.

De olijf komt alleen in bloei als de temperatuur in de winter laag wordt gehouden. Bloemen zijn crèmekleurig en verschijnen eind mei, begin juni. Als de (buiten)temperatuur voldoende hoog is en de zomer lang genoeg, dan bestaat de kans op vruchtzetting en rijpen. Geef een olijf om de vijf jaar nieuwe grond zonder de grond aan de kluit te verwijderen.

In volle grond kan de olijf overwinteren mits hij op een beschutte plaats staat en zijn wortels afgedekt worden met mulch, jute of dergelijke.