Picea omorikaSpar

Op oudere leeftijd heeft de spar jonge paarse kegels in het voorjaar die gedurende de zomer afrijpen en bruin verkleuren, waarna ze in het najaar als sparappel in hun geheel afvallen.

De boom heeft een afhangende groeiwijze, de glanzende naalden zijn een 2 tot 3cm lang en 2 tot 3mm breed. De naalden zijn stomp waardoor ze niet prikken. Deze Servische spar behoudt de naalden veel beter dan de gewone groene fijnspar. Hij is goed bestand tegen luchtvervuiling en omdat hij diep wortelt is hij zelfs goed bestand tegen zeewind.

Hij is afkomstig uit Servi‰, Bosni‰ en Montenegro waar hij steeds minder en minder voorkomt vanwege zijn lage concurrentiekracht.

Een Servische spar wordt niet breed, omdat de takken naar beneden afhangen. De gewone kerstboom (Picea abies) heeft takken, die naar boven wijzen. In 1876 is de boom ontdekt. De boom wordt beschouwd als een relict uit het tertiaire tijdvak op de geologische tijdschaal. De kegelvormige, soms cilindrische kroon maakt de boom slank in vorm. De bast bestaat uit ruwe, over elkaar heen liggende schubben. De twijgen hebben duidelijke bladkussens (pulvini) met aan de top een gekromd steeltje, waaraan de naald zit. De Servische spar is eenhuizig en bloeit met een katjesachtige bloeiwijze. De manlijke bloeiwijze is rood of geel en bestaat uit talrijke, spiraalsgewijs gerangschikte, tweehokkige meeldraden. De vrouwelijke bloeiwijze bestaat uit twee-eiige schubben in de kleur groen of purper. Na bevruchting ontstaan twee tot vier centimeter kleine, bruinrode kegels. De Servische spar is als een van de beste bestand tegen stedelijke vervuiling en groeit uitstekend in ons klimaat. De boom is een liefhebber van een kalkrijke grond, maar schuwt ook een wat zuurdere grond niet.